Het leven van Ignatius

Korte inleiding van Zr. Clary Braun bij gelegenheid van het feest van Ignatius van Loyola op 31 juli 2007 in de dagkapel van de Rooms-Katholieke Barbarakerk.

Drie pareltjes uit het leven van Ignatius, de heilige van deze dag.

1. Ignatius is een aangeraakte. Hij laat zich raken door de liefdevolle Aanwezigheid van God die hem uitnodigt te léven, echt te leven, juist op een moeilijk moment in zijn eigen levens­geschiedenis. “God ziet mij, heel persoonlijk”, ik besta, ik leef.
   
   Die ervaring brengt hem tot inkeer: hij legt zijn ridderkleding af en hangt zijn zwaard en dolk op in een Mariakapel.
    
2. Ignatius is een pelgrim op de levensweg. Als een leerling luistert hij en leert gaandeweg dat Jezus zijn vriend en tochtgenoot is. In het proces van menswording, dat hij beschrijft in de Geestelijke Oefeningen, wordt Jezus steeds meer de Weg, de Waarheid én het Leven, door alles heen in stille ontmoeting als een vriend.
   
   Ook in onze tijd worden velen door deze gids en leidraad geïnspireerd.
    
3. Ignatius leert ons te onderscheiden in het gewone, concrete leven:
   Welke geest beweegt mij?”
   
   De geest van prestatie, rivaliteit, ik-gerichtheid, moedeloosheid die onrustig maakt en nooit voldaan is?
   óf
   de lévengevende Geest van God die aanwezig is in alles en alle dingen, in iedere mens; die ons beweegt, stimuleert en uitnodigt de weg van de Liefde te gaan.?
   
   Hoe onderscheid ik dat?
   Door aandachtig te luisteren naar de innerlijke beweging die in mij gebeurt, hier en nu, de “Sitz im Leben”.

Stellen we ons vandaag in deze viering in het voetspoor van Ignatius open voor de lévengevende Geest van God, van Jezus.